Przełożeni i opiekunowie kościoła w Jakubowie na przestrzeni wieków:

1260 v. Rechenberg i v. Biberstein                                   1791 v. Gersdorf
1319 M.v. Bresnitz                                                                1793 hr. Hoym
1500 – 1688 kolegiata i H.v. Unwurde                            1796 v. Pannewitz
1631 – 1664 A.von. Kottwitz                                             1818 Richter
1665 – 1688 E. von Kottwitz                                             1862 Satting, radca
1688 – 1700 A.von. Kanitz                                                1870 Fr. Markwald
1700 – 1701 von Nimptsch                                                1875 v. Kaiserling
1709 – 1717 v. Schellendorf                                              1885 v. Solberg
1717 – 1738 v. Glaubitz                                                    1890 Bartsch
1738 – 1743 v. Luttwitz                                                    1892 Hahn I v. Donnersmarck
1743 – 1750 Dehmel                                                        1910 – 1945 A.v. Rittberg i potomni
1750 – 1788 v. Bomsdorf                                                  1945 dekanat Głogów
1779 L.v Bassowitz

Proboszczowie :                                                                          Wikariusze:

1720 – 1749 J. Siebert                                                        ?? – 1986                      + ks. Roman Wróbel
1749 – 1751 J. Baron                                         25.08.2010 –  24.08.2013         + ks. Marek Grewling
1752 – 1752 A. Brandt                                       25.08.2013 –  24.08.2016             ks. Stanisław Dereń
1752 – 1767 Fr. Pfeiffer                                      25.08.2016 –  31.07.2018            ks. Sebastian Kluwak
1767 – 1786 Fr. Bittner
1786 A. Roesner
1811 – 1850 F. Hummel
1850 – 1885 H. Goerlich
1885 – 1895 H. Tscheope (Czop)
1895 – 1902 Schneider
1902 – 1921 Wiktor Repetzky
1921 administr. J.v. Malotki
1921 – 1927 K. Kinne
1927 – 1933 J. Hoffmann
1933 administr. Kl. Pautsch
1934 – 1940 J. Gorlich, kronikarz
1940 – 1946 administr. W. Kuk

1946 – 1948 + A. Haniewski
1948 – 1957 + administr. Er. Bergmann
1957 – 1974  ks. T. Szewczyk
1974 – 1980 +ks. A. Dziedzic
1980 – 1991 +ks. Andrzej Ruta
1991 – 1992 ks. kan. Józef Drozd
1992 – 1999 ks. kan. Wacław Zaborowski
1999 –           ks. kan. Stanisław Czerwiński

Dlaczego warto przyjechać do Jakubowa?

Motywy odwiedzenia naszego sanktuarium są dwa: wewnętrzny - duchowy oraz zewnętrzny. Duchowe przeżycia związane z pobytem w Jakubowie związane są z postacią św. Jakuba, historią tego miejsca oraz pielgrzymowaniem.
A motywy zewnętrzne, to wszystko to, co można tu zobaczyć gołym okiem, czy bezpośrednio dotknąć ręką, czyli m.in.: główny ołtarz z obrazem św. Jakuba po zakończonych pracach konserwatorskich, XIV-wieczne freski odkryte za głównym ołtarzem, obraz Matki Bożej Królowej Różańca z Pompei, stacje drogi krzyżowej wyrzeźbione przez więźniów Zakładu Karnego w Głogowie i wiele innych ciekawych miejsc.

Do zobaczenia w Jakubowie!   Niech św. Jakub prowadzi!

                Święty Jakub Starszy Apostoł był bratem Św. Jana Apostoła Ewangelisty. Ojcem ich był Zebedeusz. Matką Salome – kuzynka Najświętszej Maryi Panny, zwana niegdyś siostrą Matki Jezusa.

                Zebedeusz ze swymi synami Jakubem i Janem mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim (Galilejskim) i trudnili się rybołówstwem, podobnie jak Piotr, Andrzej i Filip. Św. Łukasz pisze wyraźnie, że byli wspólnikami. Zaś matka Synów Zebedeuszowych, Salome, należała do najwierniejszych towarzyszek Jezusa, podczas Jego publicznej działalności.

               Wybrany na Apostoła widniał zawsze niemal na czele listy. Pan Jezus wyszczególniał Św. Jakuba razem ze Świętymi Piotrem i Janem. Byli oni świadkami m.in. wskrzeszenia córki Jaira, tajemnicy Przemienienia, oraz krwawego konania Jezusa w Ogrójcu. Jakub był gwałtownego usposobienia i popędliwego charakteru. Dlatego Pan Jezus nazwał go “Synem Gromu”. Po Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu został biskupem Jerozolimy. Kiedy Herod I Agryppa chciał się przypodobać Żydom, skierował w Jerozolimie prześladowanie przeciwko wyznawcom Chrystusa. Uwięził Jakuba i Piotra; Jakub został skazany na śmierć – zginął ścięty mieczem. To Jakub, pierwszy z Apostołów poniósł śmierć męczeńską za Chrystusa; to pierwszy męczennik z grona Dwunastu. Historyk Euzebiusz podaje jako głos tradycji, że Św. Jakub ucałował swojego kata, czym go tak wzruszył, że ten się nawrócił i wyznał Chrystusa, ponosząc z nim śmierć męczeńską.

              W średniowieczu powstała legenda, że Św. Jakub, zanim został biskupem Jerozolimy, zaraz po Zesłaniu Ducha Świętego udał się do Hiszpanii i tam głosił Chrystusa. Potem znowu powrócił do Jerozolimy zostając jej pierwszym biskupem i tam w 44 r. poniósł śmierć męczeńską. Kiedy w VII wieku Arabowie zajęli Ziemię Świętą, ciało Św. Jakuba miało być potajemnie wywiezione do Hiszpanii i tam złożone do grobu. Kiedy i tam Maurowie wtargnęli, ciało Świętego ukryto. Po około 150 latach zapomniano o nim. Dopiero w I poł. IX w. Biskup Teodomir, prowadzony w sposób cudowny na pole spadających gwiazd odnalazł grób Świętego (dzisiaj jest to Santiago de Compostella). Zaraz po tym wydarzeniu ówczesny król Hiszpanii Alfons II razem z biskupem zorganizowali pierwszą pielgrzymkę do grobu Świętego. Na przełomie XII i XIII w. na tym miejscu wybudowano wspaniałą świątynię, która do obecnych czasów jest miejscem sławnych pielgrzymek całej Europy.

              Święty Jakub jest głównym patronem Hiszpanii i Portugalii. 25 lipca jest świętem ku jego czci. Jeżeli ten dzień przypada w niedzielę, wtedy w Hiszpanii i Portugalii jest obchodzony tzw. “Święty Rok Jakubowy”. W średniowiecznej Hiszpanii i Francji, dla ochrony pielgrzymów, powstał “Zakon Rycerzy Świętego Jakuba”.

Imię Jakub pochodzi z języka hebrajskiego: Jaaqob - "niech Bóg strzeże".

Św. Jakub Starszy jest patronem wojowników, robotników, aptekarzy, farmaceutów, kapeluszników, woskarzy, kowali robiących łańcuchy, pielgrzymów; jest opiekunem jabłek i ziemiopłodów; wzywany w modlitwach o pogodę i w przypadku reumatyzmu.